ﻭﻗﺘﻰ ﺁﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﻣﻴﺸﻮﺩ

ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﻢ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ

ﻭﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﻢ

ﻋﻘﻮﺑﺖ ﺍﻟﻬﻰ !

ﻭﻗﺘﻰ ﺁﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺩﭼﺎﺭ ﻣﺼﻴﺒﺘﻰ ﻣﻴﺸﻮﺩ

ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﻢ ﺍﺯ ﺑﺲ ﮐﻪ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩ

ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﺷﺨﺼﻲ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ﺑﻪ ﻣﺼﻴﺒﺘﻰ ﺩﭼﺎﺭ ﻣﻴﺸﻮﺩ

ﻣﻴﮕﻮﻳﻴﻢ ﺍﺯ ﺑﺲ ﮐﻪ ﻇﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩ !

ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺑﺎﺵ ! ﻗﻀﺎ ﻭ ﻗﺪﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺁﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﭘﺴﻨﺪ ﺗﻮﺳﺖ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻧﮑﻦ

ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺳﺘﺎﺭﺍﻟﻌﯿﻮﺏ ﺍﺳﺖ . ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺣﺎﻣﻞ ﻋﻴﻮﺏ ﺯﻳﺎﺩﻯ

ﻫﺴﺘﻴﻢﻭﺍﮔﺮ ﻟﺒﺎﺳﻰ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﺧﺪﺍ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺶ ﺳِﺘْﺮ و ﭘﻮﺷﺶ ﺍﺳﺖ

ﻧﺒﻮﺩﮔﺮﺩﻧﻬﺎﻯ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺷﺪﺕ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺧﻢ ﻣﻴﺸﺪ .

ﭘﺲ ﻋﻴﺐ ﺟﻮﻳﻰ ﻧﮑﻨﻴﻢ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﻋﻴﻮﺏ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﻥ

ﺩﺭﺭﮔﻬﺎﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﻣﺎﻥ ﺟﺎﺭﻳﺴت...

صدقه 5 نوع است :

صدقه به انسان صحیح و سالم:

پاداش یک به ده دارد(شادی دل کودک. نشاندن امید .دادن هدیه)

صدقه به فرد زمین گیر و افتاده：

پاداش یک به هفتاد دارد

(کمک به تهی داستان .خرید نان  برای همسایه پیر)

صدقه به پدر و مادر:

پاداش یک به هفتصد است(لبخند به روی آنان.شاد کردن دل آنها)

صدقه برای اموات و مردگان:

پاداش یک به هفتاد هزار دارد

(به نیت آنان خیرات کنید درختی بکارید)

صدقه به طالب علم:

پاداش یک به صد هزار دارد

(خریدن کفش مدرسه برای کودکی .ساخت مدرسه.)

دیدی نانوا چطور خمیر نان سنگک را پهن می کند و درون تنور می گذارد!؟

چه اتفاقی می افتد؟!

خیر به سنگ ها می چسبد!

اما نان، هر چه پخته تر می شود، از سنگ ها جدا می شود ...

حکایت آدم ها همین است

سختی های این دنیا،

حرارت تنور است.

و این سختی هاست که انسان را پخته تر می کنند ...

و هر چه انسان پخته تر می شود سنگ کمتری به خود می گیرد...

سنگ ها تعلقات دنیایی هستند ...

ماشین من، خانه ی من، کارخانه ی من ...

آنوقت که قرار است نان را از تنور خارج کنند سنگ ها را از آن می گیرند!

خوشا به حال آنکه در تنور دنیا آنقدر پخته می شود که به هیچ سنگی نمی چسبد ...

گاهی زندگی سخت است و گاهی ما سخت ترش می کنیم ...

گاهی آرامش داریم، خودمون خرابش می کنیم ...

گاهی خیلی چیزا رو داریم اما محو تماشای نداشته هامون میشیم ...

گاهی حالمون خوبه اما با نگرانی فردا خرابش می کنیم ...

گاهی میشه بخشید اما با انتقام ادامش می دیم ...

گاهی باید انصراف داد اما با حماقت ادامه می دیم ...

و گاهی ... گاهی ... گاهی ...

تمام عمر اشتباه می کنیم و نمی دونیم یا نمی خوایم بدونیم ...

کاش بیشتر مراقب خودمون، تصمیماتمون و گاهی ...

گاهی های زندگیمون باشیم ...

آرامش به معنای آن نیست که صدایی نباشد، مشکلی وجود نداشته باشد، کار سختی پیش رو نباشد.

آرامش یعنی در میان دغدغه ها، صدا ها، مشکلات و کار سخت،

دلی آرام وجود داشته باشد و بتوانی آرامشت را تقدیم کنی به عزیزانت و آنانی که دوستشان داری

خداوندا ، در این آخرین روزهای سال
دل مردمان این سرزمین را چنان در جویبار زلال رحمتت شستشو ده
که هر کجا تردیدی هست ایمان
هر کجا زخمی هست مرهم
هر کجا نومیدی هست امید
و هر کجا نفرتی هست عشق جای آنرا فرا گیرد ، آمین . . .
نوروز 1395 بر شما مبارک

گناهی ندارم ولی قسمت اینه

که چشمای کورم به راهت بشینه

برای دل من واسه جسم خستم

منی که غرورو تو چشمات شکستم

سر از کار چشمات کسی در نیاورد

که هرکی تورو خواست یه روزی بد آورد

برای دل من واسه جسم خستم

منی که غرورو توچشمات شکستم

واسه من که ز کار زمونه

یکی نیست که قدر دلم رو بدونه

گناهی ندارم ولی قسمت اینه

که چشمای کورم به راهت بشینه

هنوزم زمستون بیادت بهاره

تو قلبم کسی جز تو جایی نداره

صدای دلم سازناسازگاره

سکوتم به جز تو صدایی نداره

تو خواب و خیالم همش فکر اینم

که دستاتو بازم تو دستام ببینم

ولی حیف از این خواب پریدم که بازم

با چشمای کورم به راهت بشینم

سر از کار چشمات کسی در نیاورد

که هرکی توروخواست یه روزی بد آورد

برای دل من واسه جسم خستم

منی که غرورو تو چشمات شکستم

همیشه فکر کن توی یه دنیای شیشه ای زندگی میکنی!

پس به طرف کسی سنگ پرتاب نکن

چون اولین چیزی که میشکنه

دنیای خودته...

 ﮐﻢ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ

ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺁﺩﻣﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺭﺍﺑﭙﺮﺳﻨﺪ 

ﻭﻟﯽ ....

ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺁﺩﻣﻬﺎﯾﯿﺴﺖ

ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﺣﺎﻟﺖ ﺭﺍ ﻣﯿﭙﺮﺳﻨﺪ

ﺑﺘﻮﺍﻧﯽ ﺑﮕﻮﯾﯽ :

ﺧﻮﺏ ﻧﯿﺴﺘﻢ

.
ببینمت . . .
گونه هایت خیس اســـت . . .
باز با این رفیق نابابت . . .
نامش چ بود؟
هان!
باران . . .
باز با ;باران; قدم زدی ؟
هزار بار گفتم باران رفیق خوبی نیست برای تنهایی ها . . .
همدم خوبی نیست برای درد ها . . .
فقط دلتنگی هایت را خیس و خیس و خیس تر میکنــــــد . . .
.

ایـن گلــویـم را هـر از گــاهــی بــایـد ..
بتــراشمـ تــا بـرای دلتنگـی هــایــ تــازه جــا بــاز شـود ..
دلتنگــی هــایـی کــه مـی تــواننـد
آدمـ را خفــه کننــد
.

آخر قـصه را بــردار و بـا خـودت ببر

همـان یـکی بود و یـکی نبود !

همـان گنـبد کـبود را بـرای مـن بگـذار

در فکـر شـروعی دوبـاره ام !

8روز دیگه تولدمه.......

 من به هر تحقیری که شدم،

اینجاست که عطر حضورت…همان هوای نفس های من است…

و با این نفس هاست که زنده مانده ام...

تو مال منی و من از همه کس بی نیاز مانده ام!!!

گاهـی آدَم مـیمانـَد بِین بودَن یا نَبودنــــ ...!


به رَفتَنــــ که فـــِکـر مـی کُنــی ،


اِتـفـاقـی مـی اُفتَد کـه مُنصَـرف می شَوی …


مـیـخـواهـی بـِـمانی ،


رَفتاری می بـینــی کـه اِنـــگار بــــایــــــد بـِــرَوی!


این بِلاتَکلیفی خودَش کُلـی جَهنــــَــــم اَسـتــــ ... !!!

یعنی می شود روزی بیایی،
آرام دستانم را بگیری
و
با بوسه ای سد کنی هزار بغض نشکسته ام
و
زمین و زمان را دوباره به خنده هایم آشنا کنی؟
یعنی می شود بیایی
 در شب های دلگیری
مرا به بهشت زیبای آغوشت مهمان کنی
و این بنده نوازی زیبای تو مصادف شود با
 جان دادن دوباره من در آغوشت ؟
یعنی می شود روزی بیایی و فقط باشی
اینجا،
 در کنارم ؟
 یعنی می شود ... ؟

پروردگارا 

داده هایت ، نداده هایت و گرفته هایت را شکر می گویم

چون داده هایت نعمت ، نداده هایت حکمت و گرفته هایت امتحان است

13دی تولدمه......

انصافا بچگي هم چه عالمي داشت ها!!
اينکه همه رو 10 تا دوست داشتيم!
اينکه دوستي‌هامون "تا" نداشت!
اينکه مي‌تونستيم خيلي راحت تو جمع گريه کنيم و ...

کاش هنوزم همه رو ۱۰ تا دوست داشتيم

بچه که بوديم چه دل هاي بزرگي داشتيم

اکنون که بزرگيم چه دلتنگيم


کاش دلهامون به بزرگي بچگي بود

کاش همان کودکي بوديم که حرفهايش

را از نگاهش مي توان خواند
کاش براي حرف زدن

نيازي به صحبت کردن نداشتيم

کاش براي حرف زدن فقط نگاه کافي بود


کاش قلبها در چهره بود


اما اکنون اگر فرياد هم بزنيم کسي نمي فهمد

و دل خوش کرده ايم که سکوت کرده ايم

دنيا را ببين...

بچه بوديم از آسمان باران مي آمد

بزرگ شده ايم از چشمهايمان مي آيد!

بچه بوديم همه چشماي خيسمون رو ميديدن

بزرگ شديم هيچکي نميبينه

بچه بوديم تو جمع گريه مي کرديم

بزرگ شديم تو خلوت


بچه بوديم راحت دلمون نمي شکست

بزرگ شديم خيلي آسون دلمون مي شکنه



بچه بوديم همه رو ۱۰ تا دوست داشتيم

بزرگ که شديم بعضي ها رو هيچي

بعضي هارو کم و بعضي ها رو بي نهايت دوست داريم

بچه که بوديم قضاوت نمي کرديم و همه يکسان بودن

بزرگ که شديم قضاوتهاي درست و غلط باعث شد که

اندازه دوست داشتنمون تغيير کنه


کاش هنوزم همه رو

به اندازه همون بچگي ۱۰ تا دوست داشتيم




بچه که بوديم اگه با کسي

دعوا ميکرديم ۱ ساعت بعد از يادمون ميرفت

بزرگ که شديم گاهي دعوا هامون سالها تو يادمون مونده و آشتي نمي کنيم


بچه که بوديم گاهي با يه تيکه نخ سرگرم مي شديم

بزرگ که شديم حتي ۱۰۰ تا کلاف نخم سرگرممون نميکنه

بچه که بوديم بزرگترين آرزومون داشتن کوچکترين چيز بود

بزرگ که شديم کوچکترين آرزومون داشتن بزرگترين چيزه



بچه که بوديم آرزومون بزرگ شدن بود

بزرگ که شديم حسرت برگشتن به بچگي رو داريم

بچه که بوديم تو بازيهامون همش اداي بزرگ ترها رو در مي آورديم

بزرگ که شديم همش تو خيالمون بر ميگرديم به بچگي

بچه بوديم درد دل ها را به هزار ناله مي گفتيم همه مي فهميدند

بزرگ شده ايم درد دل را به صد زبان به کسي مي گوييم... هيچ کس
نمي فهمد
بچه بوديم دوستيامون تا نداشت
بزرگ که شديم همه دوستيامون تا داره

بچه که بوديم بچه بوديم

بزرگ که شديم بزرگ که نشديم هيچ؛ ديگه همون بچه هم نيستيم

پسرک گرسنه اش است، به طرف یخچال می رود،
در یخچال را باز می کند…
عرق شرم بر پیشانی پدر می نشیند
پسرک این را می داند،
دست می برد بطری آب را بر می دارد
کمی آب در لیوان می ریزد…
صدایش را بلند می کند ، ” چقدر تشنه ام بود ”
پدر این را می داند پسر کوچولویش چقدر بزرگ شده است

::

//////